Kwebbelen.

Vanacht werd Shane weer wakker voor zijn flesje. Niets nieuws. Ook niet nieuw is dat ik kapot wakker werd en me afvroeg waarom hij nou niet begrijpt hoe hij door moet slapen. Maar goed.

Het liep inmiddels al tegen half vijf, dus echt tijd voor hem om te slapen. Ik sluit de deur en ik hoor hem 'Gè' roepen. Meestal is dat een teken dat hij het er niet mee eens is dat hij moet slapen, dus ik wacht nog even voor zijn deur. Begint hij te kwebbelen. Zo heerlijk! Hij had hele verhalen tegen zichzelf in het donker. Hoe kapot ik ook was ik ben op de grond gaat zitten voor zijn deur en heb heerlijk geluisterd naar zijn mooie verhaaltjes.